babanın aldığı en güzel hediye

almadı ki "en" diye kategori açalım amk.

uzaktan kumandalı araba

varlığı

kırmızı,kendisi titanic vitesleri schimano marka olan 10 vitesli kaçak dağ bisikleti. dipnot: schimano herkes bilmez

futbol topları. ne havalı olurduk top alınınca.

Bana değil ama anneme pırlanta yüzük aldı hiçbir sebep yoktu annem neden diye sorduğunda her zaman en iyisine layıksın ama ben hep en iyisini veremedim diye cevap vermişti Ulan dedim bu adamdan böyle bir kereste nasıl çıktı (bkz: İnsan hayret ediyor doğrusu )

(bkz: anne) iyi ki annemi almış zamanında. iyi ki benim annem olmasına vesile olmuş.

alınan değil fakat ilkokuldayken benimle birlikte yaptığı güneş sistemi ödevim vardı. ödevi yapamadığım için ağlarken babam yanıma gelip ilk ve son kez bir ödevim için yardımda bulunmuştu. benim için çok değerli olduğu için o ödevi hâlâ saklarım. link

Babam bana hiç hediye almadı. Resmen beş kelimelik hüzünlü bir cümle gibi.

(bkz: fenerbahçe forması) fanatik trabzonsporlu birine böyle bir şey yaptırabilmek çok güzel bir his.

Küçük bir kız çocuğunun ihtiyaç duyduğu uyku arkadaşıı bez bebekk.

At bildiğin at

Başlığı okuyunca bı hüzün kapladı içimi.Babamin ne çocukluğumda ne de şu animda bir kere bile bana hediye aldığını hatırlamıyorum.veya sevgi sözcüğü kurduğunu da pek hatırlamıyorum.bayramlar dışında sarılıp opmeyiz birbirimizi.aslinda yaşarken normal gibi geliyor da normal değil bunların hiçbiri

Maddi olarak aldığı bir hediye aklıma gelmedi, zaten hediye alacak biri de değildir babam. Direkt parasını verir, git ne istersen al der. Ama "canım x istedi" dediğimde ertesi gün canımın çektiği şeyi alıp gelmesi bir hediye türü bence. en önemli olarak ise; verdiği sevgi ve değer bence en güzel hediye. Tek bir ana değil, tüm yaşama yayılan manevi bir hediye. Sana bakarken gözlerinin parlaması ve içten gelen sevgi dolu bir cümle ya da kelime en güzeli.

En son hastanede yattığımda sevdiğim fındıklı çikolatalardan almıştı

3. sınıfta mavi bir saat almıştı sağımı solumu bilmiyorum diye. o zamandan beri saati kolumdan hiç çıkarmam ama birisi sağa doğru git dese 2 - 3 saniye düşünürüm sağ neresi lan diye. (bkz: yol tarifi verememek)

Anneme yaptırdığı Vav'ın içine geçmiş Elif kolyesi. Benim babam çok hediye veren biri değildir ama bir gün aniden anneme çıkarıp vermişti. Elif-Vav annem için manevi olarak çok özel bir simge hem annemle babamın baş harfleri hem de bereket anlamı taşıyor. Babam da buna binaen yaptırmıştı. Bana da iki yıl önce çok özel bir şey söz vermişti ne olduğunu ben bile bilmiyorum, hala bekliyorum. O yüzden benim için en güzel hediyesi yol kıyısından koparttığı çiçek. Hala en sevdiğim kitabın arasında saklıyorum.

Hediye yok ama 4 senedir falan saygı gösteriyor, bana çok haksızlık ettiğini söylüyor ara ara, mutlu oluyorum işte..

baban daha hediye almadı ,galiba en iyisini bulamadı :D 25 oldum

bir gün maça gidiyordu beni de götür diye ağlamıştım.götürmemişti.o zamanlar maçlar gündüz oynanıyor tabii akşamüstü eve geldi.ben de küsmüştüm odamda takılıyorum.çağırdı yanına arkasından üzerinde pembe panter olan pembe bir oyuncak piyano çıkardı.bir de mutfak takımı almış.oyuncak domatesi patlıcanı sana yağı ekmeği var.gözlerimi alamamıştım. başka bir gün alerjilerim azdığı için kan testi yapılacak,hayatımda ilk kez kan vereceğim.iş yerinden telefon açtı.ılgım eğer kan verirsen akşam migrosa gideceğiz sana istediğin bir şeyi alacağım dedi.migros o zaman aşırı lüks bir şey.ayda bir kere gidilip alışveriş yapılıyor.bir de oyuncak reyonu var kendimi kaybediyorum.kanı verdim.akşam eve geldi taksiyle beni vatan caddesindeki migrosa götürdü hala sakladığım gelinlikli sindy bebeği aldı.çok kıymetliydi o zamanlar.canımın içi babam.

Saat. Babamdan 2 kez saat hediye aldım ilk saatim ünideyken kayboldu 2. Saatim tam 2 hafta önce doğum günümde hediye olarak geldi bana almasa olur muydu, olurdu varlığın yeter koca reis

maddi olanlar aklıma gelmiyor da bir kere hasta yatıyorken “prensesim” demişti. bilmiyorum çok şey değil gibi ama unutamıyorum yani çok hoştu.

Babamın bana aldığı en iyi hediye uzaktan kumandalı bir araba veya bir tüfek. Bu ikisini hala kapıştıramam. Birini hacca gittiğinde gelirken almıştı böyle kırmızı, kocaman ama cidden kocaman, ışıklı mışıklı bir arabaydı. İşte getirdi ben ilk gün bununla oynuyorum bizim salon kocaman boydan boya sürüyorum falan bu babamın yeğeni geldi ağladı piç ver bana diye bende dedim vermem amk siktir git. Neyse bu oynayıp geri vermek vaadiyle aldılar benden ama gözüm devamlı onda. Neyse bu salonda merdivenler vardı bizim 15 basamak falan oraya sürdü bilerek. Ben bunu bir dövmğşüm ama var üff. Orospu çocuğu hala kızgınım bu arabadan dolayı. Bir de bana bir tüfek almıştı ama eve getirmek nasip olmadan yolda kırılmıştı. Hoş 15 yaşımda dahi oyuncak reyonuna girip kuzenime alıyor gibi kendime oyuncak tabanca vs seçmişliğimiz var ama neyse. :) Babamın aldığı hediye ise yakın zamanda işe girince yanında olamadığımdan dolayı kardeşler iş birliği ile bir gömlek pantolon aldım(k). O günkü sesini unutamıyorum. Aferin lan hayırsız dedi bana bir baltaya sap oldun diyip hayır dua etti. En iyisi mi bilemem ama bunu unutamıyorum şimdiye kadar hiç böyle bir tepki vermemişti. Ne yazdım be affedin beni yazar kardeşler.

8-10 yaşlarındayım bayrama az kalmış babam pazara gitti döndüğünde t-shirtle pantolon almış ama ikisi takım birbirine uyumlu falan ama nasıl mutluyum yemin ederim hayatımda aldığım en güzel hediye odur. Bayrama kadar ben o hediyeyle yattım kalktım bayram günü bir giyişim var ama nasıl böbürleniyorum tabi olum hayatımızda ilk defa böyle bir hediye almışız böbürlenmiyelim de napalım hiç unutmam o günü. O hediye ilk ve sondu benim için sevgisini dahi belli etmez klasik türk babası işte ablama dökerdim içimi (hâlâ da dökerim de) ona sorardım babam niye bizi hiç sevmiyor diye o da "olur mu öyle şey Takeshiciğim babam bizi çok seviyor ama belli etmiyor" derdi ablamın omzunda çok ağlamışlığım vardır. Ben üniversiteyi kazanıp gidince arkamdan çok söylermiş beni sevdiğini benimle gurur duyduğunu bunları bana ablam anlattı tabi. Her neyse çok uzattım, bana o sevdiğini söylemese de ben onu çok seviyorum onun varlığına binlerce şükürler olsun arkamda dağ gibi durması yeter.

(bkz: sessizlik) Yok ki 🤷🏽‍♀️😐

Hiç...

Hayatımda hiç hediye almadı. Hatta hediye dışında ihtiyacımız olan şeyleri bile almazdı. Aldıklarını da laf söz ederek başa kalkarak alırdı. Yani diyeceğim o ki hediyeyi geçtim insanca yaşatsaydı, ihtiyaçlarımızı karşılasaydı, babalık yapsaydı yeterdi.

Hiçbir zaman doğum günümü hatırlamayan, bana hiç hediye almayan bir babam var. Hediye almasına bahane olsun diye hayatım boyunca hep başarılı bir öğrenci oldum. Onur öğrencisi oldum, iyi bi üni de iyi bi bölüm kazandım. Avukat oldum. Yine de babam hediye almadı. Sonra bir gün, üvey annemin oğluna hediye aldığını öğrendim. Sanırım hediye alacak kadar değerim yokmuş babamda. Başka bir sebebi olabilir mi acaba?? Nolur olsun. Babasının değer vermediği bi çocuk olarak yaşamak çok zor olur çünkü.

Maddi olarak hiçbir şey almadığını farkettim. Ama en büyük hediyesi annem.

anahtarımı kaybetmiştim uzun bir süredir de yaptırmaya fırsatım olmamıştı doğum günü hediyesi diye anahtar yaptırmış koca yürekli adam bir de gözünü kapat ellerini aç diyerek gizemli bi hava yaratıp vermişti hediyemi

Sadece bir kere aldı. İkinci veya üçüncü sınıfa gidiyordum. Okuldan almıştı beni. Eve giderken dükkanın birinde basketbol potası ve topu gördüm. Kırmayıp almıştı.

5-6 yaşındaydım annemle bir haftalığına ananemlere gitmiştik, eve döndüğümde yatağımın üzerinde digimon temalı tshirt ve şort bulmuştum. hayatımın en güzel hediyesidir, hiç unutmadım o anı. digimon benim her şeyimdi o dönem :)

Babam hep ihtiyaca yönelik hediyeler alır. Tarağa ihtiyacım vardır, tarak alır. Ayakkabıya ihtiyacım vardır onu... neyim eksik hepsinden haberdar olur, ona göre alır gelir. Canım babam. Onun aldığı her şey en değerli en güzel hediyedir.